嘆逝賦

作者：陸機 朝代：魏晉

嘆逝賦原文：

　　昔每聞長老追計平生同時親故，或凋落已盡，或僅有存者。余年方四十，而懿親戚屬，亡多存寡；昵交密友，亦不半在。或所曾共游一途，同宴一室，十年之外，索然已盡，以是哀思，哀可知矣，乃作賦曰：

　　伊天地之運流，紛升降而相襲。日望空以駿驅，節循虛而警立。嗟人生之短期，孰長年之能執，時飄忽其不再，老晼晚其將及。對瓊蘂之無征，恨朝霞之難挹。望湯谷以企予，借此景之屢戢。

　　悲夫，川閱水以成川，水滔滔而日度。世閱人而為世，人冉冉而行暮。人何世而弗新，世何人之能故。野每春其必華，草無朝而遺露。經終古而常然，率品物其如素。譬日及之在條，恒雖盡而弗悟。雖不悟其可悲，心惆焉而自傷。亮造化之若茲，吾安取夫久長。

　　痛靈根之夙隕，怨具爾之多喪。悼堂構之瘁，憫城闕之丘荒。親彌懿其已逝，交何戚而不忘。咨余今之方殆，何視天之芒芒。傷懷凄其多念，戚貌悴而鮮歡。幽情發而成緒，滯思叩而興端，此世之無樂，詠在昔而為言。

　　居充堂而衍宇，行連駕而比軒。彌年時其詎幾，夫何往而不殘。或冥邈而既盡，或寥廓而僅半。信松茂而柏悅，嗟芝焚而蕙嘆。茍性命之弗殊，豈同波而異瀾，瞻前軌之既覆，知此路之良艱。啟四體而深悼，懼茲形之將然。毒娛情而寡方，怨感目之多顏，諒多顏之感目，神何適而獲怡。尋平生于響像，覽前物而懷之。

　　步寒林以悽惻，玩春翹而有思，觸萬類以生悲，嘆同節而異時，年彌往而念廣，途薄暮而意迮。親落落而日稀，友靡靡而愈索。顧舊要于遺存，得十一于千百。樂心其如忘，哀緣情而來宅。托末契于后生，余將老而為客。

　　然后弭節安懷，妙思天造，精浮神滄，忽在世表，悟大暮之同寐，何矜晚以怨早。指彼日之方除，豈茲情之足攪。感秋華于衰木，瘁零露于豐草。在殷憂而弗違，夫何云乎識道。將頤天地之大德，遺圣人之洪寶。解心累于末跡，聊優游以娛老。

嘆逝賦拼音解讀：

　　xī měi wén zhǎng lǎo zhuī jì píng shēng tóng shí qīn gù ，huò diāo luò yǐ jìn ，huò jǐn yǒu cún zhě 。yú nián fāng sì shí ，ér yì qīn qī shǔ ，wáng duō cún guǎ ；nì jiāo mì yǒu ，yì bú bàn zài 。huò suǒ céng gòng yóu yī tú ，tóng yàn yī shì ，shí nián zhī wài ，suǒ rán yǐ jìn ，yǐ shì āi sī ，āi kě zhī yǐ ，nǎi zuò fù yuē ：

　　yī tiān dì zhī yùn liú ，fēn shēng jiàng ér xiàng xí 。rì wàng kōng yǐ jun4 qū ，jiē xún xū ér jǐng lì 。jiē rén shēng zhī duǎn qī ，shú zhǎng nián zhī néng zhí ，shí piāo hū qí bú zài ，lǎo wǎn wǎn qí jiāng jí 。duì qióng ruǐ zhī wú zhēng ，hèn cháo xiá zhī nán yì 。wàng tāng gǔ yǐ qǐ yǔ ，jiè cǐ jǐng zhī lǚ jí 。

　　bēi fū ，chuān yuè shuǐ yǐ chéng chuān ，shuǐ tāo tāo ér rì dù 。shì yuè rén ér wéi shì ，rén rǎn rǎn ér háng mù 。rén hé shì ér fú xīn ，shì hé rén zhī néng gù 。yě měi chūn qí bì huá ，cǎo wú cháo ér yí lù 。jīng zhōng gǔ ér cháng rán ，lǜ pǐn wù qí rú sù 。pì rì jí zhī zài tiáo ，héng suī jìn ér fú wù 。suī bú wù qí kě bēi ，xīn chóu yān ér zì shāng 。liàng zào huà zhī ruò zī ，wú ān qǔ fū jiǔ zhǎng 。

　　tòng líng gēn zhī sù yǔn ，yuàn jù ěr zhī duō sàng 。dào táng gòu zhī cuì ，mǐn chéng què zhī qiū huāng 。qīn mí yì qí yǐ shì ，jiāo hé qī ér bú wàng 。zī yú jīn zhī fāng dài ，hé shì tiān zhī máng máng 。shāng huái qī qí duō niàn ，qī mào cuì ér xiān huān 。yōu qíng fā ér chéng xù ，zhì sī kòu ér xìng duān ，cǐ shì zhī wú lè ，yǒng zài xī ér wéi yán 。

　　jū chōng táng ér yǎn yǔ ，háng lián jià ér bǐ xuān 。mí nián shí qí jù jǐ ，fū hé wǎng ér bú cán 。huò míng miǎo ér jì jìn ，huò liáo kuò ér jǐn bàn 。xìn sōng mào ér bǎi yuè ，jiē zhī fén ér huì tàn 。gǒu xìng mìng zhī fú shū ，qǐ tóng bō ér yì lán ，zhān qián guǐ zhī jì fù ，zhī cǐ lù zhī liáng jiān 。qǐ sì tǐ ér shēn dào ，jù zī xíng zhī jiāng rán 。dú yú qíng ér guǎ fāng ，yuàn gǎn mù zhī duō yán ，liàng duō yán zhī gǎn mù ，shén hé shì ér huò yí 。xún píng shēng yú xiǎng xiàng ，lǎn qián wù ér huái zhī 。

　　bù hán lín yǐ qì cè ，wán chūn qiào ér yǒu sī ，chù wàn lèi yǐ shēng bēi ，tàn tóng jiē ér yì shí ，nián mí wǎng ér niàn guǎng ，tú báo mù ér yì zé 。qīn luò luò ér rì xī ，yǒu mí mí ér yù suǒ 。gù jiù yào yú yí cún ，dé shí yī yú qiān bǎi 。lè xīn qí rú wàng ，āi yuán qíng ér lái zhái 。tuō mò qì yú hòu shēng ，yú jiāng lǎo ér wéi kè 。

　　rán hòu mǐ jiē ān huái ，miào sī tiān zào ，jīng fú shén cāng ，hū zài shì biǎo ，wù dà mù zhī tóng mèi ，hé jīn wǎn yǐ yuàn zǎo 。zhǐ bǐ rì zhī fāng chú ，qǐ zī qíng zhī zú jiǎo 。gǎn qiū huá yú shuāi mù ，cuì líng lù yú fēng cǎo 。zài yīn yōu ér fú wéi ，fū hé yún hū shí dào 。jiāng yí tiān dì zhī dà dé ，yí shèng rén zhī hóng bǎo 。jiě xīn lèi yú mò jì ，liáo yōu yóu yǐ yú lǎo 。

※提示：拼音為程序生成，因此多音字的拼音可能不準確。

作者介紹

陸機

陸機（261－303）字士衡，吳郡(今江蘇蘇州)人。出身于東吳的大世族地主家庭，祖父陸遜是吳國的丞相，父陸抗是吳國大司馬。吳亡之后，他與弟弟陸云到洛陽，以文章為當時士大夫所推重。晉惠帝太安二年(三○三)，成都王司馬穎和河間王司馬顒起兵討伐長沙王司馬乂，任命他為后將軍、河北大都督。戰敗，在軍中遇害，年四十三。陸機的詩名重當時。現存的共一○四首，入洛之前，多抒發國破家亡之慨，入洛之后，多敘述人生離合之情。但總的傾向是內容空泛，感情貧乏。他的樂府、擬古諸詩，多規仿前人體格，詞句工麗，間用排偶，實開宋、齊以后形式主義的詩風。他的賦和文，多抒發自己的感觸和體會，但內容仍不夠深厚。有《陸士衡集》，又近人郝立權撰有《陸士衡詩注》。